باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است
این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است
گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است
گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم است
قرآن مجید گنجینه ای ست بی همتا در آفرینش، سرشار از گوهرهای گرانقدر و دُر دانه های ارزشمند. امّا کسی باید باشد که دَرِ این گنجینه بگشاید و به هر کس به قدر ظرف و جودش ببخشد. قرآن دریایی است ژرف و بیکران، سرشار از مرواریدهای معرفت. امّا باید غوّاصی باشد تا توان غوص در این ژرفا را داشته باشد و مرواریدها رابیابد و عرضه دارد. پس از پیامبر علیه السلام ، که رحمت خدا بر او باد، علی علیه السلام قرآن ناطق است. کلید در گنجینه قرآن، کلام مبارک اوست. روح بلند علی علیه السلام است که تحمل ژرفای قرآن را دارد و دست فهم بلند اوست که مروارید را از صدف کلام الهی بیرون می کشد.
حقایق را از غیر حق باز می شناسد و راه را از بی راهه باز می شناسد. پس چگونه است اگر بعد از پیامبر علیه السلام علی علیه السلام نباشد؟