عرض تسلیت به مناسبت ایام شهادت مولی الموحدین امیر المومنین علی علیه السلام

شهادت مولی الموحدین، سرور متقین، امیرالمومنین حضرت علی(علیه السلام) تسلیت باد.

مولود خانه خدا، محبوب خدا، به سوی خانه خدا قدم برمی‏ دارد.
دیوارها، دستان ترک‏خورده‏ شان را بالا آورده‏ اند تا در هیاهوی رفتن او، تلاشی برای ماندنش کرده باشند.
کوچه‏ های آشنای کوفه، اشک می‏ریزند. مناجات عاشقانه مولا، ریسه‏ های نورانی این کوچه‏ های تاریک بود و قدم‏های مهربانش، فرش باشکوه خاک. شب‏های کوفه، حجله حجله از آفتاب حضور او نورانی می‏شد؛ وقتی انبان سخاوت بر دوش، دستان نیاز را سیراب می‏کرد. کوفه، دردهایش را بر شانه این مرد سبک می‏کرد و تنهایی‏ هایش را با حضور او مأنوس بود.
کوفه، بر قامت مولا ایستاده بود؛ بی‏ آنکه یک‏بار از خود بپرسد این کیست که مرا این‏چنین تاب آورده است؟!
این کیست که ناله یتیمان مرا پاسخ داده و نگذاشته هیچ تهی‏دستی بی‏ پناه بماند؟!
کیست که از فانوس‏های روشن هدایتش، شهر روشن شده است و خطبه‏ های آسمانی‏ اش، بهشت را بشارت می‏دهد؟
مرد می‏آید؛ تنها و استوار، خود، تنها سایه‏ سار وسعت خویش است.
او نیامده بود که بماند. پرنده ‏ترینِ نسل آدم بود. چگونه می‏ توانست در اسارت خاک بماند؟
زهرآلوده ‏ترین شمشیر، به دستان شقی‏ ترین انسان، انتظار او را می‏کشید، انتظار حیدر خیبرشکن را.
باید برود؛ پس ضربت شمشیر را مرهم زخم‏هایش می‏داند؛ اگرچه هیچ‏کس نتواند بفهمد معنای لبخند مولا در خضاب خون سرش و سرودن «فزت برب الکعبه» را.
اگرچه هیچ‏کس نتواند لذت مرگ را در نظر مولا درک کند که مولا چرا انتظار مرگ را می‏ کشید؟

ایام شهادت حضرت علی (ع)٬ اسوه تقوا و جوانمردی٬مرد عدل و عدالت ٬یاور مظلومان و پابرهنگان و مستضعفان بر شیعیان آن حضرت تسلیت باد. باشد که از رهروان واقعی آن حضرت باشیم.